Een Fries Familiefeestje.

Na feestjes met mijn Turkse adoptiefamilie, is het dit weekend tijd voor mijn biologische familie in Friesland. Dat moet ook gebeuren. En ik kan U vertellen dat je ook met deze familie kunt feesten. Ik heb ’t per slot van rekening ergens van geërfd.

En dus gingen we vrijdagavond richting ’t 25-jarige huwelijksjubileum van oom S. en tante P. In een tijd waarin mensen al uit elkaar gaan omdat ze niet van hetzelfde merk koffie houden is dit met recht reden voor een feestje. Dat feestje werd in een restaurant gehouden in hun woonplaats ergens in Friesland. Slim, want als je een groots feest organiseert moet je lopend, of in sommige gevallen kruipend, naar huis kunnen.

Het was druk. Logisch. Want palief komt uit een gezin met dertien kinderen. U kunt zich voorstellen hoe vol de toko is als alle genodigden mét aanhang op komen dagen. Gelukkig was ’t personeel lekker voorbereid en stonden de glazen witte wijn al klaar op de bar. En daar was ik na mijn werkweek from hell wel aan toe.

Plus, d’r waren muzikanten die al gezellige deuntjes aan het zingen waren. Voor ik ’t wist stond ik, na de openingsdans, samen met palief op de dansvloer. Het was gezellig. D’r kwam country voorbij, een beetje blues en natuurlijk Jan Smit. Jazeker, met genoeg wijn in de mik sta ook ik mee te zingen met dat galmbakkie uit Volendam.

De avond vloog voorbij en tegen ’t einde stond de familie arm in arm héél hard mee te zingen op ‘You’ll never walk alone.‘  Want in mijn Friese familie loop je niet alleen. Dat doe  je samen. Bij voorkeur in Friesland.

En om het familiefeestje nog even te vervolgen, is het vandaag tijd voor Vaderdag. En die stond in het teken van de nuttige en praktische cadeaus die ‘voor ons allemaal handig zijn.’  Je moet namelijk iets rechtpraten als palief heeft besloten dat Vaderdag gebaseerd is op ‘een puur commerciële gedachte.’  Stiekem was ‘ie toch blij met z’n vispan en bijbehorend kookgerei. Het boekje ‘How Starbucks saved my life’ van Michael Gill viel ook in de smaak.

Kent U het niet?  ’t Is een waargebeurd verhaal over een succesvolle man die plotseling zijn baan verliest, uit ellende gaat werken als medewerker bij een filiaal van koffieketen Starbucks, daar weer opkrabbelt en uiteindelijk happier and wiser uit de strijd komt. Mooi toch? Dat willen we allemaal wel. Lezen met die hap, zou ik zeggen. Dan ga ik weer even door met m’n eigen familiefeestje.