‘Ik moet het even van Mart overnemen, want ik noet mededelen dat jij vandaag opa bent geworden (…) En ze heet Lola. Dat heb je van mij gepikt, want mijn hond heet ook Lola,’ zo begon Johan Cruijff vanavond De Avondetappe.
Presentator Mart Smeets knikte braaf, mompelde nog een paar woorden en ging weer over tot de orde van de dag. En die orde heet Tour de France. Bovendien had ‘ie al rechtstreeks vanuit Spanje verteld in RTL Boulevard ( want dochter en kersverse moeder Nienke werkte ooit voor Boulevard en dan ben je als opa de sjaak) dat ‘het werk voor het meisje ging.’ Lees: aardig zo’n nieuw kleinkind, maar wat wielrenners als Cavendish en Armstrong doen, is nét wat interessanter. Bovendien praten die, met een beetje geluk, tegen je terug en dat kan je van zo’n kleine hummel natuurlijk niet zeggen.
Maar U leest het goed; ik kijk iedere avond naar De Avondetappe. De dagelijkse recap van een dag Tour de France. En dat is opmerkelijk. Want ik hou niet van wielrennen, nooit gedaan ook. Al schijn ik ooit wel als klein peutertje bij de aanblik van een wielrenner heel hard ‘Hup Hennie’ te hebben gegild. Palief was in die tijd namelijk een fervent volger van wielrennen, fan van profwielrenner Hennie Kuiper en riep vaak – volgens moederlief dan – tijdens wielerwedstrijden ‘Hup Hennie.’ En daar hield de liefde wel mee op.
Ik ben zo’n persoon die denkt ‘mooi landschap’, als ik naar een peleton wielrenners in de Tour de France kijk. En dat fietst maar en dat fietst maar. D’r lijkt geen eind aan te komen. Dat komt ook omdat ik er geen hout van snap. En niemand ken. Ik ken alleen die renners die beschuldigd zijn van doping. Maar dat komt ook omdat dit breed wordt uitgemeten in de pers. Daar is geen ontsnappen aan. Thomas Dekker is zo’n recent voorbeeld.
En waarom ik dan toch die Avondetappe kijk? Vanwege die gezelligheid. Mart en z’n gasten weten ’t wielrennen zo uit te leggen dat zelfs ik het snap. Gasten als Johan Cruijf dragen natuurlijk helemaal bij aan de feestvreugde. Want ik ben dol op Johan. Neem die opening of kijk de reportage waarin Johan een dagje meeloopt met de Rabobank tijdens de Tour de France. Hij maakt kennis met de wielrenners die blijer zijn om hem te ontmoeten dan andersom en de beste man zit stoïcijns naast Erik Breukink in de volgauto tijdens de etappe. Briljant. En daarna deed hij natuurlijk even zijn zegje tegen het aanwezige journaille. Gewoon, omdat hij Johan Cruijff is.
Kijkt U maar even, want het is een gezellig filmpje.
En dan zit daar ook oud-wielrenner Gert-Jan Theunisse aan tafel. U weet wel, die wielrenner die ook al van doping werd beschuldigd in de jaren tachtig. Fascinerend. Whatever happened to Gert-Jan, vroeg een vriendje van mij zich deze winter af in de kroeg. Want dat doen sportminnende mannen. Nou, daar hebben we nu een antwoord op; de beste man begeleidt een hoop andere sporters en fietst nog gezellig in z’n vrije tijd. Oh, en zijn wilde haren heeft ‘ie ook verloren, want hij is nu in het bezit van een kaal hoofd.
Nuttige informatie. Leuk ook. Vond het gezellig. Was na vijf minuten alweer vergeten wie de etappe gewonnen had, maar de uitzending is prima te doen. Af en toe komen er wat beelden voorbij van die leuke Zwitserse wielrenner Cancellara. Die onthou ik dan weer wel. Misschien moet ik maar ‘ns ‘Hup Cancellara’ d’r in gooien. Benieuwd wat Johan Cruijff daarvan zou vinden.
scriptgirl.nl 
Plaats een reactie