590 hits uit de jaren negentig op een rijtje

Weet jij  wie DJ Paul Elstak is, kan jij nog herinneren waar je was toen je hoorde dat Kurt Cobain zichzelf door het hoofd had geschoten en heb je stiekem ooit gedanst op de Vengaboys, dan ben jij de doelgroep van de 90’s top 590 op Radio Veronica.

Overigens maak ik ook deel uit van diezelfde doelgroep. Dankzij mijn geboortejaar 1980 was ik 10 jaar aan het begin van het decennium en was ik een jaartje of 20 toen datzelfde decennium werd afgerond.

En oh boy, ik heb het allemaal meegemaakt. De start van TMF (1996), Ajax die dankzij mijn – slik – held Patrick Kluivert de Champions League won (1995), de Eerste Golfoorlog en het overlijden van Prinses Diana. Saddam Hoessein leefde nog, Boris Jeltsin was nog niet geveld door de vodka en de Amerikaanse president Bill Clinton bleek er een andere definitie van seks op na te houden dan de rest van de wereld.

Downloaden bestond nog niet en dus zaten we iedere week aan de buis gekluisterd als de eerste versie van Beverly Hills 90210 werd uitgezonden.  Had het namelijk behoorlijk te pakken van acteur Luke Perry. Zag mannen overigens ook spontaan rode vlekken in de nek krijgen bij de aanblik van Pamela Anderson in Baywatch en ben toch minstens drie keer naar de bioscoop gegaan om Pulp Fiction uit mijn hoofd te leren.

Mooie tijden.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de muziek. Wel zo handig als je het toch hebt over een muzikale top 590 uit de jaren negentig. Waarom 590 en geen 999? Geen idee, vraag dat maar eens aan de bedenkers. Overigens zijn de plaatjes behoorlijk divers. Dat krijg je van een tijdperk waarin moeiteloos stijlen als grunge, gabber, house, hiphop en Britpop naast elkaar konden bestaan.

Gelukkig zijn de 590 plaatjes wel erg lekker. Herkenbaar vooral. Zo heeft iedereen wel eens in de kroeg de longen uit zijn of haar lijf gezongen op ‘Summer of 69.’ En herinnert U zich ‘Just Another Day’ van Jon Secada nog? Stond zo lang op nummer één, dat ik ‘m nog steeds niet kan verdragen.  ‘Karma Police’ van dat moeilijke Radiohead maakt me nog steeds depressief en van ‘Insomnia’ van Faithless wil ik het weer onmiddellijk op een dansen zetten.

Het is een feest van herkenning.

Wilt U weten welke artiesten in de lijst staan? Gaat U dan vooral even hier naar toe. Ziet U meteen wie op numero uno staat. Ga ik even genieten van mijn eigen top drie hieronder.  En nee, DJ Paul Elstak gaat U niet vinden.  Ik zei alleen dat ik wist wie hij is, niet dat ik zijn plaatjes aan te horen vind. Toen niet, nu niet.

Je kunt de lijst beluisteren van maandag 17 mei 09.00 tot vrijdag 21 mei 16.00

Snap – Rhytm is a dancer

Pearl Jam – Alive

Anouk- Nobodys Wife

Scriptgirl luistert: Stromae – Alors on danse

Stromae – Alors on danse

Of je wordt er verrekt vrolijk van of je kan wel gillen als ‘ie wéér gedraaid wordt op de radio. En dan heb ik het over ‘Alors on danse’ van Stromae. Een aanstekelijk deuntje dat alles in zich heeft om de lentehit van 2010 te worden. In België, Duitsland en Frankrijk is het in ieder geval al een dikke, vette hit en Nederland volgt snel. Heel snel. Lees verder

Robbie @ Work

In tegenstelling tot afgelopen maanden heb ik een fenomeen herontdekt; en dat fenomeen heet relaxte vrijdag. Het is nu al de tweede op rij op m’n nieuwe werkplek en ik moet U bekennen dat ’t zo goed bevalt dat ik me bijna niet meer voor kan stellen dat ik drie weken geleden nog knarsetandend achter een computer zat op m’n oude werkplek.

Op mijn nieuwe werkplek is het zowaar rustig op vrijdag. Meer dan de helft van de collega’s zijn al weekend aan het vieren, de anderen die er wel zijn ogen ontspannen en je komt warempel aan zaken toe die al de hele week zijn blijven liggen. In mijn geval is dat berichten schrijven, dingetjes als interviews regelen en het doen van research. Heb je allemaal tijd voor op vrijdag. Nu wel.

Niet dat het anders niet gezellig is. Integendeel. In mijn communicatiehok zitten veel gezellig babbelende mensen, maar op vrijdag zijn collega M. en ik met z’n tweeën op de kamer. Dan kan je helemaal doen wat je wilt. Zoals de muziek aanzetten. U hoort het goed; m.u.z.i.e.k. Dat is nog eens wat anders dan een vorige baan bij Radio1 waar ik van een eindredacteur op de kop kreeg, nadat íe me betrapt had op het luisteren naar 538. Want dat is natuurlijk alleen voor jongeren. En debielen. Voor de goede orde; daar rekende hij mij onder.

Radio 538 luisterden we vandaag niet naar, maar wel fijn naar 3fm. Of radio 3, zoals dat vroeger heette. Best leuk overigens. Die draaien namelijk ook wel eens een nummertje van Pearl Jam of Santana tussen door. Want van alleen dat trance word je natuurlijk ook tureluurs. We konden daarbij warempel meezingen met ‘Kiss’ van Prince en ook de nieuwste single van Robbie Williams beoordelen. Niet dat dát gezellig was voor onze oren.

‘Hé, de nieuwste van Robbie,’probeerde ik aan het begin van het nummer nog enthousiast. Ik heb nu eenmaal een zwak voor Robbie Williams. Dat krijg je ervan als je bent opgegroeid in het Take That Tijdperk. Maar mijn enthousiasme zakte tijdens het nummer danig in. Na de laatste tonen wist collega M. het kort en bondig samen te vatten; ‘Nou, dat was slécht.’  Dat kon ik alleen maar beamen. ‘Komt vast doordat hij zijn vaste songschrijver de laan uit heeft gestuurd. Nu is hij weer terug gezakt naar zijn Take That niveau.’

Ik knikte bevestigend. Blij ook, want ik realiseerde me opeens dat ik niet alleen collega’s heb die heul veul verstand hebben van ontwikkelingssamenwerking en communicatie, maar ook van alles weten over Robbie, zijn ontslagen songwriter en Take That. Een ideale combinatie van high brow and low brow, zullen we maar zeggen. Ik werd er spontaan nog blijer van dan ik al was en proestte het uit. ‘Het is nog sléchter dan Take That’. Dat was de inzet om samen het verschrikkelijke intro van ‘Babe’ te zingen.

Mijn stemming was daarna zo opperbest dat ik in een half uur een stukkie tikte, waar ik al een paar uur mee aan het worstelen was. En eerlijk gezegd lieve mensen, ben ik nog steeds vrolijk. En daarom speciaal voor jullie; de ultraslechte nieuwe single van Robbie Williams. Thank god it’s friday! 

De Hemel

Het was een rare gewaarwording om acht uur vanochtend: De straten waren leeg, de gordijnen van de meeste huizen nog dicht en ik zat warempel in mijn eentje in een treincoupé. Het AKN-gebouw leek wel uitgestorven en de aanblik van een lege nieuwsvloer is ook iets wat niet vaak voorkomt.  Het is met recht een Hemelvaartsdag. Het lijkt net of de rest van de wereld op deze vrije dag is opgestegen naar boven en een klein groepje heeft achter gelaten die het fort moet bewaken. Iemand moet het doen.

‘Sommige mensen moeten ook altijd werken,’ merkte een presentator lachend tegen me op in de gang. De beste man presenteert voor Radio 1 en is dus ook vaak de sjaak als het gaat om werken op feestdagen. Nieuws heeft nu eenmaal de onhebbelijke gewoonte niet te stoppen, zelfs niet als het Hemelvaartsdag is. Maar meneer en ik komen elkaar bijna nooit tegen, behalve op normaal gesproken vrije dagen als Hemelvaartsdag. En dus concludeerde hij dat dit geen toeval kon zijn. ‘Vind jij het stiekem ook lekker om te werken tijdens feestdagen. Je doet dan zo veel,’ voegde hij eraan toe.  

Hij sloeg de spijker op zijn kop. Want het werk gaat als een speer tijdens een feestdag. Geen vergaderingen, geen rinkelende telefoons, geen gegil, ook geen rennende redacteuren en lege montageplekken. ‘Laat mij altijd maar werken tijdens de feestdagen,’ verzuchtte een collega van de radio die me sinds vanochtend als enige gezelschap houdt op de redactievloer. 

Radio 538 aan, de to do lijst afwerken en toekomen aan klusjes die altijd ondergesneeuwd raken. ‘Ik kan hier wel aan wennen,’ riep een andere collega die voor vijf minuutjes even zijn studio uit kwam.  ‘Maar hoe moet het nu als er vandaag ‘Iets’ gebeurd,’  twitterde een andere collega. ‘Dan zijn mensen zoals jij en ik de sjaak,’ twitterde ik vrolijk terug. Al zou de redactievloer na een aantal telefoontjes vast weer gonzen na het arriveren van de hulptroepen die dat ‘Iets’ weer zouden moeten duiden, verslaan en monteren.

En dat laatste is nou weer net niet de bedoeling. Eén dagje rust. That’s all. Dat is vandaag even mijn idee van De Hemel.